Jeśli szykujesz się do zakupu swojego pierwszego namiotu to ten wpis może Cię zainteresować. Nie znajdziesz tu gotowej recepty, ani wskazania na jakiś konkretny model. Ponieważ niema czegoś takiego jak namiot uniwersalny. Wszystko zależy od twoich preferencji podróżniczych, oczekiwań co do komfortu, pory roku, a nawet klimatu w jakim przyjdzie Ci korzystać z namiotu,
Udostępnione szlaki są przeznaczone dla wszystkich ludzi po równo. Każdy powinien mieć możliwość korzystania z nich w ciszy i spokoju. Jeśli wędrujesz z partnerką lub przyjacielem rozmawiaj, nie zmuszaj innych do słuchania Twoich komentarzy. Ostatnia zasada Leave No Trace to właśnie myślenie o drugiej osobie i wyzbycie się egoizmu na szlaku.
Jest to czysto subiektywny opis oparty na własnych preferencjach, podparty kilkoma spostrzeżeniami poczynionymi na przestrzeni kilkudziesięciu lat włóczenia się w sposób niekomercyjny i mocno indywidualny. Proszę nie traktuj poniższego tekstu jako wykładni, bowiem uczucie chłodu jest kwestią mocno indywidualną. Jaki śpiwór. Śpiwory dzielą się na syntetyczne i puchowe. Każdy z nich powinien mieć podane temperatury…
Ejlat – w poszukiwaniu gazu Kompletnie nie wiemy jak to sią stało że wybraliśmy Izrael jako kolejna destynację. W każdym bądź razie stało się. Wczesnym popołudniem jedynie z bagażem podręcznym wylądowaliśmy w Ejlacie. To niewielkie miasto nad Zatoka Akaba. Kierując sią znalezionymi w sieci informacjami wysiadamy z autobusu mniej więcej w połowie drogi między Ramon…
Uspokajający szum strumienia, liści na drzewach, niepokojący grzmot burzy w oddali czy “budzące grozę” skrzypienie pobliskiej sosny. Przywołują na myśl opowieści z dzieciństwa. To nic strasznego, to tylko nasza wyobraźnia. Niemiło może się dopiero zrobić kiedy biwakujemy w sposób niezgodny z prawem i odwiedzą nas stróże prawa z niewielkim notesikiem do wypisywania mandatów.
To nie była radosna podróż, a przynajmniej tak się nie zapowiadała. 29 lipca podjęliśmy najtrudniejszą i najsmutniejszą decyzję o uśpieniu naszego przyjaciela Iva. To był jeden z naszych “owczarków”, wariatuńcio jak mawiała moja mama. Pies który był oaza spokoju i prawdziwą bombą radości. Niestety zapadł na nerki i pomimo leczenie jego stan się pogarszał.
Nasz trasa nie poprowadzi cały czas szlakiem rowerowym, częściowo biegnie pieszym lub całkiem poza szlakiem. Przemieszczamy się leśnymi piaszczystymi duktami, często idąc pieszo i pchając nasze “rumaki” Bez pośpiechu mijamy kolejne zamki, kolejne wsie. Rozbijamy się tam gdzie nas zastaje zmierzch. Czasem jest to głęboki las, czasem prawie skraj miasta.
Okazuje się że czwarta trzecia pasażerów to Polacy, jest to wynik uruchomienia taniego połączenia lotniczego, nas kosztowało ok 200 zł za osobę plus jeden bagaż rejestrowany za 120 zł. W gratisie dostajemy jakiś dyskotekowy kawał z refrenem “kocham Polan, ku… mać” , oraz rotę w wykonaniu Rosyjskiego Chóru Wojskowego. Prawdopodobnie tego który zginął w katastrofie lotniczej.
Plotka głosi że nie ma na świecie kraju, w którym nie mieszkałby chociaż jeden Polak. Tak tez jest w Rumunii w której Polacy mieszkający tu od stuleci stworzyli swoja małą ojczyznę.