Dlaczego tak piszę. Bo sam jestem gadżeciarzem i w związku z tym moja szafa sprzętowa pęka w szwach, a i tak używamy około 20% całego stuffu i to zawsze tego samego. na przykład. Mamy cztery kuchenki, używamy jednej, swego czasu było 7 namiotów, dwa nie użyte nigdy, dwa kolejne użyte dwa razy. Poza tym w góry czy na biwak jadę po to by się uwolnić od wszystkich sprzętów otaczających mnie na co dzień i coraz lepiej mi to wychodzi..
Klosnowo i wyłuszczarnia. Tegoroczny wyjazd na Kaszuby wyszedł jakby przy okazji zupełnie innej sprawy natury służbowej w Bydgoszczy. Dlatego postanowiliśmy to wykorzystać i połączyć obowiązki z przyjemnością. Zdecydowaliśmy się na wypad rowerowy. Nasz wybór padł na Kamienne kręgi w Odrach. Tym razem postanawiamy zrobić całą trasę “tam i z powrotem” rowerami z opcją powrotu pociągiem….
Udostępnione szlaki są przeznaczone dla wszystkich ludzi po równo. Każdy powinien mieć możliwość korzystania z nich w ciszy i spokoju. Jeśli wędrujesz z partnerką lub przyjacielem rozmawiaj, nie zmuszaj innych do słuchania Twoich komentarzy. Ostatnia zasada Leave No Trace to właśnie myślenie o drugiej osobie i wyzbycie się egoizmu na szlaku.
Ejlat – w poszukiwaniu gazu Kompletnie nie wiemy jak to sią stało że wybraliśmy Izrael jako kolejna destynację. W każdym bądź razie stało się. Wczesnym popołudniem jedynie z bagażem podręcznym wylądowaliśmy w Ejlacie. To niewielkie miasto nad Zatoka Akaba. Kierując sią znalezionymi w sieci informacjami wysiadamy z autobusu mniej więcej w połowie drogi między Ramon…
Uspokajający szum strumienia, liści na drzewach, niepokojący grzmot burzy w oddali czy “budzące grozę” skrzypienie pobliskiej sosny. Przywołują na myśl opowieści z dzieciństwa. To nic strasznego, to tylko nasza wyobraźnia. Niemiło może się dopiero zrobić kiedy biwakujemy w sposób niezgodny z prawem i odwiedzą nas stróże prawa z niewielkim notesikiem do wypisywania mandatów.
To nie była radosna podróż, a przynajmniej tak się nie zapowiadała. 29 lipca podjęliśmy najtrudniejszą i najsmutniejszą decyzję o uśpieniu naszego przyjaciela Iva. To był jeden z naszych “owczarków”, wariatuńcio jak mawiała moja mama. Pies który był oaza spokoju i prawdziwą bombą radości. Niestety zapadł na nerki i pomimo leczenie jego stan się pogarszał.
Nasz trasa nie poprowadzi cały czas szlakiem rowerowym, częściowo biegnie pieszym lub całkiem poza szlakiem. Przemieszczamy się leśnymi piaszczystymi duktami, często idąc pieszo i pchając nasze “rumaki” Bez pośpiechu mijamy kolejne zamki, kolejne wsie. Rozbijamy się tam gdzie nas zastaje zmierzch. Czasem jest to głęboki las, czasem prawie skraj miasta.
Plotka głosi że nie ma na świecie kraju, w którym nie mieszkałby chociaż jeden Polak. Tak tez jest w Rumunii w której Polacy mieszkający tu od stuleci stworzyli swoja małą ojczyznę.
Również nad Lysefjorden znajduje się kolejna atrakcja Norwegii, Preikestolen. Tak jak podczas mojej poprzedniej tutaj wizyty marsz rozpoczynamy na parkingu hotelu Preikestolen Fjellstue. Trasa nie jest trudna, lecz miejscami mozolna. Na trudniejszych odcinkach są zbudowane schody i podesty.