Początki. Prawdziwy początek mojego zainteresowania wodą tkwi gdzieś w mrokach ubiegłego wieku w latach 80-tych. Choć mój pierwszy samotny rejs kajakiem miał miejsce w roku 1977 kiedy to bez wiedzy dorosłych zwinąłem kajak i samotnie wybrałem się na przejażdżkę. Zauważyli to ratownicy, którzy ruszyli w pościg bączkiem. udało mi się zbiec “prześladowcom”, a moja mam…
Klosnowo i wyłuszczarnia. Tegoroczny wyjazd na Kaszuby wyszedł jakby przy okazji zupełnie innej sprawy natury służbowej w Bydgoszczy. Dlatego postanowiliśmy to wykorzystać i połączyć obowiązki z przyjemnością. Zdecydowaliśmy się na wypad rowerowy. Nasz wybór padł na Kamienne kręgi w Odrach. Tym razem postanawiamy zrobić całą trasę “tam i z powrotem” rowerami z opcją powrotu pociągiem….
Uspokajający szum strumienia, liści na drzewach, niepokojący grzmot burzy w oddali czy “budzące grozę” skrzypienie pobliskiej sosny. Przywołują na myśl opowieści z dzieciństwa. To nic strasznego, to tylko nasza wyobraźnia. Niemiło może się dopiero zrobić kiedy biwakujemy w sposób niezgodny z prawem i odwiedzą nas stróże prawa z niewielkim notesikiem do wypisywania mandatów.
To nie była radosna podróż, a przynajmniej tak się nie zapowiadała. 29 lipca podjęliśmy najtrudniejszą i najsmutniejszą decyzję o uśpieniu naszego przyjaciela Iva. To był jeden z naszych “owczarków”, wariatuńcio jak mawiała moja mama. Pies który był oaza spokoju i prawdziwą bombą radości. Niestety zapadł na nerki i pomimo leczenie jego stan się pogarszał.
Nasz trasa nie poprowadzi cały czas szlakiem rowerowym, częściowo biegnie pieszym lub całkiem poza szlakiem. Przemieszczamy się leśnymi piaszczystymi duktami, często idąc pieszo i pchając nasze “rumaki” Bez pośpiechu mijamy kolejne zamki, kolejne wsie. Rozbijamy się tam gdzie nas zastaje zmierzch. Czasem jest to głęboki las, czasem prawie skraj miasta.
Plotka głosi że nie ma na świecie kraju, w którym nie mieszkałby chociaż jeden Polak. Tak tez jest w Rumunii w której Polacy mieszkający tu od stuleci stworzyli swoja małą ojczyznę.
Również nad Lysefjorden znajduje się kolejna atrakcja Norwegii, Preikestolen. Tak jak podczas mojej poprzedniej tutaj wizyty marsz rozpoczynamy na parkingu hotelu Preikestolen Fjellstue. Trasa nie jest trudna, lecz miejscami mozolna. Na trudniejszych odcinkach są zbudowane schody i podesty.
Pasmo Sierra de Cadi to część Pre-Pyrenees które z kolei wchodzą w skład Parku Narodowego Cadí-Moixeró. Pomimo tego są to góry gospodarcze. Bydło które spotkaliśmy wypasa się samem, stąd i nasze spotkanie.
Po raz pierwszy będę używał raków. Dorotka ma raczki, takie jakie mi pękły na pierwszym marszu. Klnę jak szewc. Przejście kilkudziesięciu metrów po zbitym śniegu przed schroniskiem powoduje zadyszkę. Tym bardziej że idziemy z plecakami z którymi przyjechaliśmy. Potem jakoś o tym zapominam