To nie była radosna podróż, a przynajmniej tak się nie zapowiadała. 29 lipca podjęliśmy najtrudniejszą i najsmutniejszą decyzję o uśpieniu naszego przyjaciela Iva. To był jeden z naszych “owczarków”, wariatuńcio jak mawiała moja mama. Pies który był oaza spokoju i prawdziwą bombą radości. Niestety zapadł na nerki i pomimo leczenie jego stan się pogarszał.
Plotka głosi że nie ma na świecie kraju, w którym nie mieszkałby chociaż jeden Polak. Tak tez jest w Rumunii w której Polacy mieszkający tu od stuleci stworzyli swoja małą ojczyznę.
Również nad Lysefjorden znajduje się kolejna atrakcja Norwegii, Preikestolen. Tak jak podczas mojej poprzedniej tutaj wizyty marsz rozpoczynamy na parkingu hotelu Preikestolen Fjellstue. Trasa nie jest trudna, lecz miejscami mozolna. Na trudniejszych odcinkach są zbudowane schody i podesty.
Pierwsze miejsce gdzie trafiamy to stacja benzynową. Tam zasięgamy języka i wcale nie tak pewni czy dobrze zrozumiano nasze pytanie i czy my dobrze zrozumieliśmy odpowiedź kierujemy się nieśmiało we wskazanym kierunku.